კაბელების ისტორიული განვითარება

კაბელების ისტორიული განვითარება

ელექტრო  სადენების  ისტორიული განვითარება არ მოდის  უძველესი დროიდან. სადენების  ყველაზე მნიშვნელოვანი განვითარება მოხდა  გასულ საუკუნენახევარში. მათ  შორის მრავალი მსგავსებისა და ცვლილების მიუხედავად, ისინი არ ჩამორჩნენ იმ განვითარებას, რომელიც მოერგებოდა დღის წესრიგს, მათი დიზაინისა და სტრუქტურული პირობებიდან გამომდინარე.

საკაბელო წარმოების ის ძირითადი პროცესები, რომლებიც პირველად გამოიყენეს საუკუნეების წინ, იგივენაირად  გამოიყენება  დღესაც, როგორც ძირითადი წარმოების პროცესი. ცნობილია, რომ საკაბელო წარმოების აუცილებლობის ისტორიაში ყველაზე გამორჩეული ადგილი ემთხვევა ფარადეის მიერ 1831 წელს დინამოს პრინციპის აღმოჩენას. რადგან მანამდე ელექტროენერგიის მწარმოებელი მანქანა თითქმის არ არსებობდა.

თუმცა არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ სპილენძის ჩხირები პირველად გამოიყენეს ელექტროენერგიის განაწილების სისტემაში.ეს სისტემა შეიმუშავა თომას ედისონმა ნიუ-იორკში 1882 წელს. გამტარებად იყენებდნენ სპილენძის წნელებს. სპილენძის ღეროების გარშემო ჯუთის შემოხვევით, იგი მოთავსდა ბიტუმის შემადგენლობით სავსე მყარ მილებში და მიაღწია პირველ იზოლირებულ საკაბელო სტრუქტურას.

ჩარლზ გუდიარმა დააპატენტა ვულკანიზებული კაუჩუკის  მასალა 1844 წელს, მაგრამ ეს არ იყო გამოყენებული, როგორც სადენის  საიზოლაციო მასალა 1880-იან წლებამდე.

კაუჩუკის  იზოლირებული სადენი  პირველად გამოსცადეს 1897 წელს ტესლას ნიაგარას ჩანჩქერის ჰიდროელექტროსადგურის პროექტში 11000 V  ელექტროენერგიის გადასაცემად.

ამრიგად, სპილენძის ჩხირები  დაყოფილი  იქნა მათი კლასების მიხედვით, მათ გარშემო სხვადასხვა საიზოლაციო მასალების გამოყენებით და  მიიღეს ფორმები, რომლებიც აკმაყოფილებს თანამედროვე ტექნოლოგიების საჭიროებებს.

სადენები  ძალზე მნიშვნელოვანია ელექტრული სისტემებისთვის, ისევე როგორც ჩვენი სხეულისთვის  ვენებ,  რადგან, როგორც ვენები ატარებენ სისხლს, სადენებიც  ასევე უზრუნველყოფენ ელექტროენერგიის მიწოდებას ელექტრო მანქანებისა და ელექტრო სისტემების მუშაობისთვის. სადენები განვითარდა ტექნოლოგიის მოთხოვნების შესაბამისად და დღეს ისინი უზრუნველყოფენ ელექტროენერგიის ტრანსპორტირებას ყველაზე პატარა მობილური მოწყობილობებიდან ყველაზე დიდ და მოთხოვნად ადგილებში. აქედან შეგვიძლია გამოვიცნოთ, რა ფართობი აქვს მას. მიუხედავად იმისა, რომ სადენები  ძირითადად გამოიყენებოდა ელექტროენერგიის ტრანსპორტირებისთვის, მათ ასევე აჩვენეს მნიშვნელოვანი განვითარება მონაცემთა ტრანსპორტირებაში, რათა დროთა განმავლობაში ემსახურებოდეს მონაცემთა და კომუნიკაციის სფეროებს ახალი გამოგონებებით.

სადენი  არ უნდა ჩაითვალოს უბრალოდ ნივთად, რომელშიც ლითონის გამტარი დაფარულია იზოლირებული დამცავი მასალით, რადგან დღეს, სადენები, რომლებსაც აქვთ ფართო არჩევანი ძალიან ფართო არეალში, გამოიყენება ელექტროენერგიის ტრანსპორტირებისთვის, როგორც მთავარი პრიორიტეტი. თუმცა, ისინი აჩვენებენ დიდ განსხვავებებს ერთმანეთში, რათა დააკმაყოფილონ სხვადასხვა სფეროს სხვადასხვა საჭიროებები თავიანთი დიზაინითა და წარმოების მეთოდებით.

დღეს შესაძლებელია სადენების  კლასიფიკაცია შემდეგნაირად:

1. დაბალი ძაბვის  კაბელები;

2. საშუალო ძაბვის კაბელები;

3. მაღალი ძაბვის კაბელები.

თუმცა, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ თითოეული სახეობა კლასიფიცირდება ცალკე დარგობრივი და საჭიროებების მიხედვით საკუთარ ჯგუფში.

 მაგალითად  თუ მოვიყვანთ დაბალი ძაბვის კაბელებს:

მას აქვს მრავალფეროვანი გამოყენება  ისეთი დარგების საჭიროებებისთვის, როგორიცაა მრეწველობა, მშენებლობა, მედიცინა, უსაფრთხოების სისტემები, ხმის და გამოსახულების სისტემები.

თუ ჩამოვთვლით დაბალი ძაბვის  კაბელების ძირითად ტიპებს:

• ინსტრუმენტული სადენები;

• სიგნალის კონტროლის სადენები;

• მართვის  სისტემის  სადენები;

• ხანძარსაწინააღმდეგო სადენები;

• საკომუნიკაციო და სახანძრო სიგნალიზაციის სადენები;

• ენერგეტიკული სადენები;

• საზღვაო სადენები;

• აუდიო და ვიდეო სადენები;